فیلم‌ها، داستان‌های مختلفی را روایت می‌کنند که هریک از آن‌ها می‌توانند واقعی و گاه داستانی خیال انگیز باشند. اما در این میان، فیلمی به نام آب های تیره جنجالی به پا کرده است؛ چرا که براساس داستان واقعی و حقیقی ساخته شده که هر بیننده‌ای را به فکر فرو می‌برد. در فیلم آب های تیره بازیگر نقش اصلی آن به نام مارک روفالو، نشان می‌دهد که چگونه یکی از قدرتمندترین شرکت‌های آمریکایی، آب آشامیدنی یک شهر را با یک ماده شیمیایی آلوده می‌کند. این چیزی است که شاید بارها و بارها در کمپانی‌های بزرگ تکرار شده و مردم سراسر جهان از آن بی‌اطلاع باشند. در این مطلب به نقد و بررسی فیلم آب های تیره و حقایق وحشتناک از ظروف تفلون خواهیم پرداخت.

با مالتینا همراه باشید.

فیلم آب های تیره

هنگامی که سخن از سلامتی به میان می‌آید، اهمیت همه چیز از یاد خواهد رفت، چرا که هیچ گنجی گرانقیمت‌تر از سلامتی نیست و آن را نمی‌توان در هیچ نبردی تاخت زد. در دنیای امروزی که انسان‌ها با آلودگی‌های مختلفی محاصره شده‌اند، به نظر می‌رسد که باید برای حفظ جان خویش و تقویت سیستم ایمنی بدن، بجنگیم تا بتوانیم این هجمه‌های آلودگی را به حداقل برسانیم. اما گاهی غافل از این هستیم که برخی از همین مواد و ابزارهای به ظاهر سالم، ارتباط مستقیمی بر روی آسیب رساندن به سلامتی دارند. فیلم آب های تیره می‌تواند دید شما را در این باره به طور کامل تغییر دهد.

بازیگر فیلم در کنار شخصیت های حقیقی داستان

مدت‌های مدیدی بسیاری از کارشناسان حوزه سلامت بر این باور بودند که مواد موجود در ظروف آشپزخانه یعنی همان تفلون و تمامی ابزارهای حرارتی که با این ماده شیمیایی ساخته می‌شوند، می‌توانند در بدن انسان تبدیل به سرطان‌های وخیم شده و حتی در بدن حیوانات نفوذ کرده و آن‌ها را به کام مرگ بکشاند. برخی از کارشناسان با این موضوع مخالفت کرده و مدعی شدند که کادمیوم موجود در ظروف تفلون، قادر به عبور از سلول‌ها، بدون آسیب رساندن به آن‌ها هستند. سرانجام درنیافتیم که آیا استفاده از ظروف تلفون مضر است یا خیر؟ اما ساخت فیلم آب های تیره تا حدود زیادی پرده از این راز بزرگ برداشته و جامعه جهانی را با یک هشدار بزرگ مواجه ساخت.

نقد و بررسی فیلم آب های تیره

فیلم آب های تیره به کارگردانی تاد هینز دارای هسته داستان حقوقی بوده و با نگاهی جدی به موضوع استعمار حاکم بر محیط زیست و سلامت بشر پیش می‌رود. اگر چه در متن فیلم با تاثیرات مخرب جنگ جهانی دوم بر محیط زیست و پیامدهای بی‌پایان آن مواجه می‌شویم، اما فیلم ساز به ما نشان می‌دهد که بشر استعمارگر امروزی، همچنان بر مدار بی‌رحمی خود نسبت به طبیعت و البته سلامت بشر پیش می‌رود.

شخصیت اصلی این فیلم را مارک رافلو بازی کرده و در نقش یک وکیل به نام رابرت بیلوت ظاهر می‌شود. بیلوت که از وکلای موسسه حقوقی تفت، استیتنیوس و هولیستر است، با یک دامپرور به نام تننت آشنا می‌شود و با پی بردن به راز تلف شدن دام‌های وی، وارد ماجرای عجیب و در عین حال ترسناکی می‌گردد. این موضوع او را به کمپانی دوپونت و تخلفات گسترده آن در آلوده‌سازی آب، می‌رساند. جالب است بدانید که رابرت بیلوت خود، یکی از وکلای کمپانی دوپونت و چند شرکت سرمایه‌داری دیگر است و پیش از آن که از ماجرای ساخت تفلون‌های سرطان‌زا آگاه شود، در رکاب این کمپانی شمشیر می‌زند.

ادامه این متن ممکن است بخشی از داستان را فاش کند

کمپانی دوپونت که یک کمپانی حقیقی است، در پارکزبرگ قرار داشته و انواع و اقسام محصولات مصنوعی از جمله ظروف تفلون را تولید می‌کند. دامدار بیلوت را راهنمایی کرده و سرنخ ماجرا که تلف شدن گاوها بر اثر ماده‌ای شیمیایی از دوپونت است، را به دست او می‌دهد. ماده‌ای شیمیایی به نام PFOA که در ساخت ظروف تفلون از آن استفاده می‌شود. وکیل نیز پی این ماجرا رفته و پرونده‌ای سنگین را در این باب باز می‌کند. پرونده‌ای که از آن پس ماجرای فیلم آب های تیره بر مرکزیت آن پیش می‌رود.

مشخص گردید که برای چندین دهه، این کارخانه از مواد شیمایی و سمی که عموما برای ساخت تفلون به کار گرفته می‌شد، استفاده می‌کرد و آب مناطق محلی را سمی می‌نمود.

تننت که دام‌های خود را از دست داده است، حال هیچ چیز جز ثابت کردن این موضوع و رسوایی شرکت دوپونت را نمی‌خواهد. او مطمئن است که به جز دام‌های او، خانواده‌های زیادی از سموم PFOA شرکت دوپونت، آسیب‌های جدی دیده و به امراض لاعلاج چون انواع سرطان‌ها دچار شده و مرگ را تجربه کرده‌اند.

در یک سکانس و در یک مراسم که با موضوع محصولات مصنوعی شیمیایی است، بیلوت نیم اشاره‌ای به این ماجرا داشته و پرخاش شدید و عصبانی شدن رئیس شرکت دوپونت یعنی فیل دانلی (ویکتور گاربر) در مقابل می‌بینیم. این پرخاش دانلی، باعث می‌شود که بیلوت در کار خویش مصمم‌تر شده و از عامدانه بودن این ماجرا اطمینان پیدا کند.

پیش بردن این پرونده که حالا به موضوع اصلی زندگی بیلوت و چند نفر از همکارانش تبدیل شده است، نیاز به شاکی‌های بیشتری دارد. در این راستا او به سراغ دیگر افرادی که احتمالا از این موضوع صدمه خورده‌اند رفته و آن‌ها را با خود همراه می‌سازد. صفحات پرونده حجم بیشتری پیدا می‌کند و بیلوت دست بالاتری در اقامه دعوا به دست می‌آورد. بیلوت دست به مطالعات دقیق در باب این پرونده زده و پس از ساعت‌ها بررسی، به این نقطه می‌رسد که در ظروف تفلون ساخته شده در کمپانی دوپونت، مقدار قابل توجهی پلی فلوئورواکتانوئیک اسید وجود دارد. این ماده سرطان‌زا در کنار شعارهای تبلیغاتی کمپانی و صفحات دوستدار خانواده آن، در کنار هم پارادوکس دردناکی تشکیل می‌دهند.

تننت که دام‌های خود را از دست داده است، حال هیچ چیز جز ثابت کردن این موضوع و رسوایی شرکت دوپونت را نمی‌خواهد. او مطمئن است که به جز دام‌های او، خانواده‌های زیادی از سموم PFOA شرکت دوپونت، آسیب‌های جدی دیده و به امراض لاعلاج چون انواع سرطان‌ها دچار شده و مرگ را تجربه کرده‌اند.

در یک سکانس و در یک مراسم که با موضوع محصولات مصنوعی شیمیایی است، بیلوت نیم اشاره‌ای به این ماجرا داشته و پرخاش شدید و عصبانی شدن رئیس شرکت دوپونت یعنی فیل دانلی (ویکتور گاربر) در مقابل می‌بینیم. این پرخاش دانلی، باعث می‌شود که بیلوت در کار خویش مصمم‌تر شده و از عامدانه بودن این ماجرا اطمینان پیدا کند.

فیلم آب های تیره

پیش بردن این پرونده که حالا به موضوع اصلی زندگی بیلوت و چند نفر از همکارانش تبدیل شده است، نیاز به شاکی‌های بیشتری دارد. در این راستا او به سراغ دیگر افرادی که احتمالا از این موضوع صدمه خورده‌اند رفته و آن‌ها را با خود همراه می‌سازد. صفحات پرونده حجم بیشتری پیدا می‌کند و بیلوت دست بالاتری در اقامه دعوا به دست می‌آورد. بیلوت دست به مطالعات دقیق در باب این پرونده زده و پس از ساعت‌ها بررسی، به این نقطه می‌رسد که در ظروف تفلون ساخته شده در کمپانی دوپونت، مقدار قابل توجهی پلی فلوئورواکتانوئیک اسید وجود دارد. این ماده سرطان‌زا در کنار شعارهای تبلیغاتی کمپانی و صفحات دوستدار خانواده آن، در کنار هم پارادوکس دردناکی تشکیل می‌دهند.

در بخشی از فیلم، کارول وایت (جولیان مور) را می‌بینیم که با داشتن تمکن مالی بالا، از آسیب‌های این سموم برخوردار شده و برای درمان به جایی دورافتاده می‌رود. عدم آگاهی باعث شده که وی علی رغم داشتن ثروت زیاد، قربانی مصرف این ظروف شود.

رابرت تلاش زیادی می‌کند تا مردان قانون و قاضی را متقاعد سازد که کمپانی دوپونت در ساخت ظروف تفلون خود از ماده شیمیایی و سرطان‌زای PFOA استفاده می‌کند و مقادیر زیادی از این ماده در محیط کارخانه و زمین‌های اطراف، رها شد‌ه‌اند.

در نهایت این پرونده در سال ۲۰۱۵ میلادی به نتیجه می‌رسد، اما در این جریان رابرت نیز به مشکلات عصبی دچار شده است و به نوعی در فیلم به نظر می‌رسد که او نیز به جهاتی قربانی این پرونده می‌شود. در نهایت ۷۰۰ میلیون دلار جریمه به شرکت دوپونت اختصاص می‌یابد، اما مدیران ارشد این شرکت حاضر به قبول مسئولیت ترسناک خود در این ماجرا نیستند.

آن چه در پایان این تراژدی ترسناک می‌بینیم، حاکی از آن است که چیزی نزدیک به ۹۹ درصد از مردم زمین، به این ماده سمی آلوده شده و باید منتظر تاثیرات منفی آن باشیم. این آلودگی جهانی، تنها به دلیل حرص سرمایه‌داری در میان عده‌ای قلیل است که می‌خواهند ارباب صنایع جهان باقی مانده و چون زالو خون سایر افراد بشر را بمکند.

یکی از نکات بسیار ظریفی که این فیلم را متفاوت کرده، استفاده از صحنه‌های مستندگونه و افراد کاملا عادی در فیلم است. کارگردان با این کار، سعی دارد بیننده را بیشتر به واقعیت و اتفاقات نزدیک کند و او را کاملا با فیلم همسو نماید. رابرت که پیش از این خود از وکلای کمپانی‌های صنعتی بزرگ از جمله دوپونت بوده، اکنون به یکی از مبارزان خط مقدم در مقابل نظام سرمایه‌داری بی‌رحم تبدیل شده است. نظامی که برای به دست آوردن پول بیشتر، جان انسان‌ها را پله صعود خود می‌سازد.

فیلم آب های تیره کاملا مستندسازی شده و صحنه های آن به واقعیت ماجرا بسیار نزدیک هستند.

درست است که فیلم آب های تیره، حول محور یک شخصیت می‌چرخد، اما این بدان معنی نیست که تنها یکی دو بازیگر فیلم را می‌گردانند؛ برعکس، آب های تیره مملو از شخصیت‌های فرعی است که تمامی آن‌ها حضورهای موثری در فیلم دارند. از طرفی به نمایش گذاشتن حیوانات و به خصوص گاوهایی بیمار و زندگی کشاورزانی که به سختی تلاش می‌کنند، می‌تواند اثرگذاری این فیلم را بر بیننده بیشتر کند.

اگر چه در این فیلم قهرمان پروری به صورت مستقیم صورت گرفته است و روند و سیر تلاش‌های رابرت، همان قصه یک قهرمان برخاسته برای نجات بشریت را به تصویر کشیده است، اما کارگردان توانسته بار دیگر این خون قهرمان دوستی را در رگ‌های تماشاچی به حرکت و قلیان دربیاورد.

حقایق وحشتناک از ظروف تفلون سرطان زا

پلی تترافلوئورواتیلن که به اختصار با نماد PTEE نشان داده می‌شود، همان تفلون است که به دست انسان ساخته شده است. تفلون به دلیل پایداری بالای و سطح همواری که به وجود می‌آورد، از سال ۱۹۴۰ در محصولات مختلفی به کار گرفته می‌شود.

پرفلوئورواکتانوئیک اسید یا به اختصار PFOA نیز به دست بشر ساخته شده است. این ماده در تولید تفلون به کار گرفته می‌شود اما از آنجایی که طی فرایند می‌سوزد، به طور فیزیکی در محصول وجود نخواهد داشت.

موضوع حائز اهمیتی که در این باره باید بدانید این است که مواد شیمیایی فوق به شدت برای سلامتی انسان ضرر دارند و به دلیل آنکه می‌توانند طولانی مدت در بدن انسان باقی بمانند، می‌توانند خطرات جدی مانند سرطان‌های مختلف ایجاد کنند. تحقیقاتی که در سراسر دنیا انجام شده، نشان داده است که مقادیر کمی از این ماده در خون همه افراد وجود دارد. اما در خصوص کسانی که آب محلی آن‌ها توسط این ماده شیمایی سمی آلوده شده باشد، خون آن‌ها می‌تواند حامل هزاران برابر از این مقدار باشد.

رد پای PFOA ها را می‌توانیم در آب، غذاها و گرد و غبارهای خانگی ببینیم. موم‌های واکس چوب اسکی و پارچه‌ها و فرش‌های ضد لک نیز حاوی این مواد شیمیایی هستند. اصلی‌ترین عامل انتقال این ماده شیمیایی به بدن انسان، ظروف تفلون هستند؛ اما توجه داشته باشید که ظروف تفلون تنها منبع نخواهند بود!

مطالعات نشان داده است که قرارگیری در معرض PFOA می‌تواند خطر احتمال ایجاد تومورهایی در کبد، بیضه، پستان و لوزالمعده را افزایش دهد.

تفلون‌ها می‌توانند بخارهای خطرناکی را تحت حرارت بالا از سطح تابه‌های پوشیده شده با آن را آزاد کنند که سمی است و می‌تواند سلامت انسان و حیوانات را تهدید کرده و آن‌ها را به کام مرگ بکشاند. به همین دلیل است که بسیاری از کارشناسان مصرف ظروف تفلون را توصیه نمی‌کنند، زیرا این ظروف خسارات جبران ناپذیری در بدن انسان ایجاد کنند.

از دست ندهید: معرفی و بررسی مجموعه فیلم های انتقام جویان

پس از اکران این فیلم، چه بر سر کارخانه دوپونت آمد؟

حتما شما نیز انتظار دارید که پس از اکران فیلم آب های تیره، کارخانه دوپونت تعطیل شده باشد! اما جالب است بدانید که پس از اکران این فیلم، همچنان دوپونت یکی از شرکت‌ها و کارخانه‌های قدرتمند در زمینه تولید تفلون بوده و خدشه‌ای در فعالیت او ایجاد نشده است. این نشان می‌دهد که سیاست‌های حاکم بر دنیا، پشت ابرقدرت‌ها ایستاده است و چیزی نمی‌تواند این غول‌ها را از بین ببرد. در پایان فیلم این حس به بیننده القا می‌شود: همه جا را توطئه فرا گرفته است و ابرقدرت‌ها را نمی‌توان پایین کشید.

جالب است بدانید که با وجود این افشاگری ها، همچنان کارخانه دوپونت به فعالیت خود ادامه می دهد.

سخن پایانی

اگر تا کنون فیلم آب های تیره را به تماشا ننشسته‌اید، توصیه می‌کنیم که حتما زمانی را برای تماشای این فیلم خاص و منحصر به فرد اختصاص دهید. تحلیل شما از این فیلم و از بازی برخی از کمپانی‌های بزرگ کشورهای ابرقدرت دنیا چیست؟ به علاوه حتما درباره اتوفاژی سلول نیز بخوانید.

منابع: vigiato ، time ، cancerhealth