نگار جواهریان از آن دسته بازیگران جوان و پرتلاشی است که نه به واسطه پدر و مادر سینمایی خود به صحنه پا گذاشته است و نه به خاطر چهره‌ای فوق‌العاده زیبا. او در تمام سال‌های فعالیت هنری خود که نزدیک به دو دهه از آن می‌گذرد با انتخاب‌هایی مطلوب و پیشرفتی گام به گام، نام خود را به عنوان یکی از بازیگرانی به ثبت رسانده است که ضمن کوشش برای ارائه بازی‌های استاندارد، سلیقه و هوش بالایی در انتخاب هر فیلم و عوامل آن داشته است.
شاید لحن، حالت و میمیک چهره و نوع ایست او در صحنه نمایش همواره تکراری به نظر برسد اما او تمام اینها را به شیوه‌ای در خدمت نقش به کار می‌گیرد که مخاطب در هر بار ملاقات با او روی پرده نقره‌ای، نقش‌های گذشته‌اش را به کلی فراموش می‌کند و با شخصیت جدیدی آشنا می‌شود که راوی قصه‌ای تازه است.
در این مقاله قصد نداریم تا به حواشی جنجالی این روزهای جواهریان برای سفر به خارج از کشور بپردازیم. حتی قصدی برای اشاره به زندگی مشترک جنجالی او هم نیست. در این مقاله از نقش‌آفرینی‌های درخشان او در سینما خواهیم گفت که با کار در تئاترهایی معروف و همکاری با افرادی فرهیخته به قوام و نوعی دوام در سینمای ایران رسیده است. با ما همراه باشید.
شروع فعالیت هنری نگار جواهریان در دنیای سینما و نمایش
نگار جواهریان از سال ۱۳۸۰ با نقش‌آفرینی در فیلم «من ترانه؛ ۱۵ سال دارم» پا به دنیای سینما گذاشت. این فیلم که علاوه بر نگار، استعداد بازیگری مسلم دیگری به نام «ترانه علی‌دوستی» را هم به سینما معرفی کرد، با موضوعی متفاوت و تاحدودی ساختارشکنانه به خوبی در میان منتقدان و صاحب‌نظران و البته مخاطبان دیده شد. عبور از برخی تابوها و خطوط قرمز جامعه‌ی آن روزهای ایرانی در دهه ۸۰، باعث شد تا «من ترانه؛ ۱۵ سال دارم» و بازیگران جوان آن زیر نظر کارگردان اثر یعنی رسول صدرعاملی بدرخشند.
همیشه گام بعدی حضور یک بازیگر تازه‌نفس در سینما و تئاتر بعد از یک کار موفق و مطلوب نشان‌دهنده سبک تفکر و مسیری خواهد بود که برای خود در دنیای هنر متصور شده است. گام بعدی نگار جواهریان نشان داد که هدفش از سینما، درک شخصیت‌هایی زنده و به یاد ماندنی است. چون فیلم بعدی او، فیلم تحسین‌شده «قدمگاه»، کاری از «محمدمهدی عسگرپور» بود. قدمگاه با جوایز متعددی که از آن خود کرد، اعتباری تازه به کارنامه جواهریان جوان بخشید و نشان داد که قرار است در آینده بیشتر از او بشنویم. با ما همراه باشید تا به تعدادی از مطرح‌ترین نقش‌آفرینی‌های جواهریان بپردازیم:
۱. تنها دوبار زندگی می‌کنیم- ۱۳۸۶
تنها دوبار زندگی می‌کنیم، نخستین کار بلند سینمایی بهنام بهزادی است. فیلمی که مورد توجه و تحسین منتقدین مختلف قرار گرفت و در جشنواره‌های خارجی(بهترین فیلم آسیایی از جشنواره جنوب کراندا) نیز دیده شد. نگار جواهریان در این فیلم، ایفاگر نقش «شهرزاد» است؛ دختری شاداب و پرشور که سر راه زندگی «سیامک»، قرار می‌گیرد. سیامک که تا مرگی خودخواسته در روز تولدش به خود فرصتی چند روزه برای امتحان کردن کارهای مورد علاقه‌اش در زندگی داده است به طور اتفاقی با شهرزادی رو به رو می‌شود که بی‌شباهت به شخصیت «شازده کوچولو» در اثر بی‌بدیل «آنتوان دوسنت اگزوپری» نیست.
نگار جواهریان برای ایفای این نقش از معصومیت چهره، لحن نیمه‌کودکانه و استعداد خود در درک شخصیت‌های متفاوت بهره می‌برد و فیلمی به یادماندنی در کارنامه هنری‌اش به یادگار می‌گذارد. هنرپیشه مقابل او یعنی ایفاگر نقش سیامک هم با بازی به یادماندنی «علیرضا آقاخاني»، تنها دوبار زندگی می‌کنیم را در شمار فیلم‌هایی قرار می‌دهد که شاید از سوی مخاطب عام به شدت دیده نشد اما به عنوان فیلمی قابل‌تأمل و تمیز می‌توان روی آن حساب کرد.
۲. طلا و مس- ۱۳۸۷
طلا و مس، روایت جذابی از زندگی طلبه جوانی(بهروز شعیبی) است که برای تحصیل علم به تهران می‌آید اما در میانه راه متوجه بیماری ام.اس(M.S) در همسرش می‌شوند. همسری که نقش آن را نگار جواهریان بازی می‌کند و ریزه‌کاری‌های پنهان در شخصیت را به شیوه‌ای هنرمندان به نمایش می‌گذارد. مواجه شدن با اتفاقی ناگوار و ناگهانی در زندگی این زوج جوان و مذهبی، آنها و دو فرزند کوچک‌شان را با چالش‌هایی رو به رو می‌کند.
زن، به تدریج با روی تاریک بیماری خود دیدار می‌کند؛ از دست رفتن توان در کنترل اعضای بدن باعث می‌شود تا در خانه‌داری و نگهداری از فرزندان درمانده شود و حضور طلبه در منزل برای رسیدگی به وظایفی که پیش‌تر از سوی همسر جوانش انجام می‌شد، چالش‌هایی را در زندگی آنها به وجود می‌آورد. جواهریان در نقش زنی با دغدغه‌های یک بیمار مبتلا به ام.اس، آمیخته‌ای از احساسات متفاوت را به شکلی درخشان به نمایش می‌گذارد و از همین روست که سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن را در بیست و هشتمین جشنواره فیلم فجر از آن خود می‌کند.
۳. اینجا بدون من- ۱۳۸۹
اینجا بدون من، فیلمی است از ساخته‌های جذاب بهرام توکلی که بارها ثابت کرده است که اگر بخواهد در انتخاب تکنیک و تِم در فیلم‌سازی به شدت خارق‌العاده خواهد بود. اینجا بدون من، فیلمنامهای اقتباس شده از نمایش‌نامه «باغ وحش شیشه‌ای» اثر «تنسی ویلیامز» است. نگار جواهریان در این فیلم، نقش دختر معلول خانواده‌ای کوچک را ایفا می‌کند که همراه با برادرش(صابر ابر) و مادر خود (فاطمه معتمدآریا) زندگی می‌کنند.
زندگی جمع و جور و ملال‌آور این سه نفر، در فضای تاریکی می‌گذرد که اگرچه امیدی به تغییر آن نیست اما در تلاش‌های مادر برای رویابافی و تغییر این وضعیت می‌گذرد. سردی این زندگی و امیدهای واهی مادر برای تجسم آینده‌ای شیرین برای دختر که با رویای «شوهر دادن» او و سر و سامان دادن به زندگی‌شان همراه است با ورود دوست پسر خانواده با بازی جذاب «پارسا پیروزفر»، وارد بحرانی می‌شود که پیش‌تر هم مشخص بود مانند دملی چرکین بالاخره در زندگی این خانواده سر باز خواهد کرد.
نگار جواهریان با هنرمندی از پس ایفای نقش دخترکی معلول با تمام عقده‌ها و آرزوهای فروخورده خود در یک زندگی تکراری در این فیلم برآمده است. دخترکی که با شستن مجسمه‌های شیشه‌ای خود روزها را شب می‌کند و در دنیای کوچکش ناامیدانه با پاهایی که یکی از دیگری کوتاه‌تر است، گام‌هایی بی‌هدف برمی‌دارد.
۴. بی‌خود و بی‌جهت- ۱۳۹۰
شاید بیشتر مخاطبان، جواهریان را با چهره‌ای معصوم به خاطر دارند که نوعی کودکانگی را ابراز می‌کند. اما کافی است به تماشای فیلم متفاوت «عبدالرضا کاهانی» یعنی «بی‌خود و بی‌جهت» بنشینید تا متوجه شوید که این دخترک معصوم، روی دیگری هم دارد که اگر در خدمت فیلمنامهای اصولی به کار گرفته شود، غوغا به پا خواهد کرد. فیلم درباره زندگی دو زوج است که یکی در حال اسباب‌کشی و تخلیه منزل برای دیگری است تا به عنوان زوجی تازه، زندگی خود را در منزل استیجاری آنها به عنوان مستاجران جدید، شروع کنند.
نقش زوج جوان را نگار جواهریان و احمد مهران‌فر ایفا می‌کنند. زوج دیگر هم رضا عطاران و پانته‌آ بهرام هستند. ماجرای اسباب‌کشی و روی هم تلنبار شدن کارهای عروسی زوج جوان در فضایی آشفته و توأم با طنز برای مخاطبان، ترکیبی از خنده، استرس و هیجان برای دنبال کردن نتیجه را به همراه دارد. نگار جواهریان در نقش دختری از خانواده‌ای مذهبی با پوششی از مقنعه و لحنی جدی و خشک که سعی دارد استیصال و بلاتکلیفی‌اش را پنهان کند بسیار متفاوت ظاهر شده است.
۵. نگار- ۱۳۹۴
نقش‌آفرینی نگار در فیلم «نگار»، چهره تازه‌ای از بازی جواهریان را به نمایش می‌گذارد. در این فیلم، نگار جواهریان، ایفاگر نقش شخصیتی هم‌نام خود است که به خودکشی پدر خود به خاطر شکست در معامله‌ای اقتصادی شک دارد و می‌خواهد روزهای آخر عمر پدر را دوره کند تا به سرنخی برای حل معمای مرگ او برسد.
نگار در این فیلم که اثری است از «رامبد جوان» و فیلمنامهای (نوشته احسان گودرزی) متفاوت نسبت به آثار سینمای ایران دارد، موفق به خلق چهره دختری جدی و قوی می‌شود که در مسیر ماجراجویی‌ها برای راز قتل پدر به دل مخاطب می‌نشیند. در این سال‌ها، جواهریان در میان چند بازیگر زن ایرانی پرکار بوده است و هر سال تقریبا یک فیلم را روانه پرده نقره‌ای کرده اما این پرکاری با از دست رفتن کیفیت همراه نبوده است.
نگار جواهریان در مسیر بازیگری
کارنامه نگار جواهریان فیلم‌های خوب و قابل تأمل، کم ندارد؛ دوئت، قندان جهیزیه، هیچ، ملبورن، کتاب قانون، حوض نقاشی و این اواخر «گرگ‌بازی» که فیلمی متفاوت و هیجان‌انگیز با مایه‌هایی از وحشت است. انتخاب‌های توأم با وسواس نگار جواهریان برای کار کردن در سطحی از فیلم‌های خوش‌ساخت و همکاری با کارگردانان مطرح و ارزشمند تئاتر مانند امیررضا کوهستانی، محمود یعقوبی و حسن معجونی نشان می‌دهد که سینما و تئاتر ایران صاحب استعدادهایی است که برای هنر و تلاش خود ارزش قائل هستند و می توان روی آنها برای درخشش در عرصه‌های هنری داخلی و بین‌المللی حسابی، حساب کرد.
فیلم‌های موفق ایرانی در جشنواره های خارجی پرتعدادند. این موفقیت مدیون نیروهای حرفه‌ای و هنرمندی است که برای اعتلای هنر ایرانی تلاش می‌کنند. اگر اهل فیلم و سینما هستید و به پرده نقره‌ای عشق می‌ورزید، حتما آثار و فیلم‌های ایرانی را در سینما ببینید یا برای تماشای آنها، فیلم‌ها را از فروشگاه‌های معتبر یا وبسایت‌های قانونی خریداری کنید.
ارزش قائل شدن برای تلاش و زحمت هنرمندان، ارتقای آثار هنری و فرهنگ جامعه را در پِی خواهد داشت. برای دیدن فیلم‌های نگار جواهریان هم به فروشگاه‌های معتبر مجازی یا حقیقیِ آثار فرهنگی مراجعه کنید. اگر علاوه بر سینمای ایران به آثار جهانی هم علاقه‌مند هستید، سر زدن به وبسایت مالتینا برای خرید آثار هنری معروف و شاخص دنیا خالی از لطف نخواهد بود.
